Yolda olmak güzeldir demişim acaba her yol güzel midir? Amaç yol değil, yol bir amaca ulaşma potansiyeli taşıyorsa yolda olmak güzeldir. Peki sizce her şey yolunda mı? Şöyle bir hayatınıza bakın yürüdüğünüz yollara ya da belki yarım bıraktıklarınıza... En son ne zaman bir başkası için gerçekten canınızı sıktınız? Bir dostunuz ya da iş arkadaşınızın size anlattığı derdine çözüm yolu aradınız. Ya da yolda ağlarken gördüğünüz insanlara hiç yaklaştınız mı derdini sormak belki de yardımcı olmak için? Bilmiyorum sizin için bir anlam ifade ediyor mu bu söylediklerim ama bana hissettiğimizi hatırlatıyor. En son kötü olduğumu fark edip biri yanıma yaklaştığında derdimi unutup o kişiye sarılmak istedim ve toplumsal duyarlılığı için çok teşekkür ettiğimi anımsıyorum şimdi gülümseyerek.
Sanırım lafı dolandıra dolandıra sonunda anlam üzerine bir zemine doğru sürüklemeyi başarmıştım :)
Ne kadar anlam yüklüyoruz yaşama, insanlarla olan etkileşimimize, birbirimizin hayatına dokunmaya? Kanımca sınırlar belirginleştikçe bulanıklaşıyor anlam. Çünkü içimizde farklı bir şeyler üretmeye çalışmadan kendini öteki herkesten soyutlayan anlamdan ve anlamaktan yoksun o kadar çok insan var ki, yaptıkları tek şey çoğunlukla kendi emeği olmadan kendisine atfedilen anlamları kendisini ötekilerden ayırmak için kullanmak.
Anlamaya çalışmak bir yana farklılıkların varlığını bile duymaya tahammül edemeyen bir kitle bu bahsettiğim. Bu sebeple ''anlamak'' şimdi bir ütopya kavram olarak kullanılabilir. Anlamak başlı başına bir bilmece cünkü, çünkü anladığın zaman hak vermen gerekebilir. Fakat bu kitle için hak vermek kendi haklarından taviz olarak görülmektedir. Çünkü bir tekliğe ihtiyaç duyarlar ki özel kılınmaya ihtiyaçları da vardır.
Çok sıkıcıyım yine bugün...
Yarın ALES sınavım var matematik videolarına abanmış durumda güzellik algıları üzerine kafa yoruyordum. Bu konuya nereden daldık ben de anlamadım ;)
Yorumlar
Yorum Gönder