Sorunuz var mı?

Kendi içimde düşünmekten sıkıldım lütfen sesime kulak verin. Kendimle konuşmaktan cevaplarımın kısıtlı olmasından sıkıldım. Gerçek dünya hangisi? Yoksa gerçekten içinde yaşadığımız sanal olan bu hayat mı? belki de artık ''sanal arkadaşlıklar'' gerektiriyordur. Evet tırnak içinde çünkü merhaba diye başlayan ve sevgili olarak biten ya da ilişki peşinde arkadaşlıklar değil bahsettiğim. Bahsettiğim şey samimi gerçeklikler. Cinsiyetsiz, mezhepsiz, ayırıcı nitelikler aranmaksızın kurulan ilişkiler arıyorum. Orada bir yerlerde böyle insanlar bulunduğuna olan inancım azalmayacak çünkü.

Sorular sormak istiyorum her konuda her alanda sorular. Zamanı sürekli sorunsal haline getirip günlük rutine bağlayan davranışlar silsilesinden uzaklaşmaya çalışıyorum. Sonra iş, tez vs derken yine aynı döngüye kapılıyorum. İlişkimi toparlamaya çalışıyorum geçmişin kıskacından  yine kaçamıyorum. Bazen o kadar çok manipüle ediliyorum ki hayatı yaşamaya vaktim kalmıyor. Hem sorularıma cevap alacağım hem de severek konuşacağım dostlar arıyorum. Teknolojik araçları sadece savaşım için kullanacak değiliz ya biraz da samimi ilişkiler adına tüketelim teknolojiyi.

Evet bu blog benim için bir anlam arayışı. Hayatıma, okuduklarıma, yaşadıklarıma, geçmişe ve geleceğe bir anlam atfetmek tek derdim. Ben neden varım? Temel sorunsalım tabi ki bu değil tabi ki gündelik problemlerden sıyrılıp felsefe yapacak kadar rahat bir çağda yaşamıyorum. Hem çalışıp hem okumak o kadar zor ki bazen duşa girmeye zaman ayıramıyor ve Einstain gibi geziyorum ortalıklarda kabarık saçlarımla. Ama düşünüyorum bazen aynı manzaraya baktığım insanlardan farklı şeyler gördüğüme o kadar inanıyorum ki bu fikirlerini duyurmak istiyorum çok heyecanlanıyorum. Fakat bir an imkansızlıklar geliyor üst üste aklıma. Yanlış anlaşılmasın umutsuz değilim fakat gerçekçi olabilirim. Dünya değişkendir ve değişecektir fakat bu değişime destek vermedikçe bir şey olmayacakmış hissi veren o elinden gelememezlik çok yorucu ve yorgunum ben de. Neden her şeyi fazla düşünmek zararlıymış gibi davranır ki insanlar? Neden allah düşünmeyeni sevmez diye espri yapılır ki mesela? Neden bir şeyleri sorunsal olarak ele aldığımda felsefe yapma diye çak yapıştırır ki insan!

Gerekirse Descartes gibi konuşur varlığımı düşünceme ithaf ederim velev ki felsefe yapıyorum kime ne? Düşünmemeyi varlık edinenler varsa ben de varım!

Yorumlar