Sanki biraz pozitivist mi düşünsek ?

Az önce çocuklara sahur hazırlarken aklıma geldi de. Şu oruç muhabbeti nasıl bir bulmaca. Aç kalıyoruz tam bir ay boyunca. Amaç nefsi terbiye etmek mi biraz? evet .. Peki birazda yoksulla empati kurmak değil mi halinden anlamak falan.. İşte Afrika'daki insanları yemek yiyemeyenleri, sokakta yaşayanları vs.

 Peki gün boyu ölü gibi dolaşmak, verimsiz bir ay, sıcakta soğukta susuz halde işe git gel, evdeysen daha kötü tüm gün yatarak vakit tüket vs  bunlara bakınca sizce de çok verimsiz değil mi?

Mesela madem mevzu bahis iyilik toplaşın klanca, grupça, sınıfça, ülkece, dünyaca, evrence toplaşın. Tüm yılın sadece bir ayı, kazandığınız maaşı anlamaya çalıştığınız ihtiyaç sahiplerine her kimseler bağışlayın, sadece yiyeceğiniz kadarını verin ya da bir aylık kazancınızın gıda harcamaları kadarını. Temiz iş. Kimi anlamaya çalışıyorsunuz Afrika'daki aç çocukları mı, bağışlayın. Kimsesiz çocukları mı, bağışlayın. Evsizleri mi, bağışlayın.

Yani gerçekten eyleme geçmek varken çok bencilce değil mi? Kendini cezalandırınca o insanlar doyuyor mu? Ya da gün boyu nefis tutup aç kalıp akşamına iftar için döktüğün o paralarla yine kendin beslenerek kime faydan dokunacak? Biraz düşünsek ya kaç bin yıl öncenin kurallarıyla bugün neye çözüm oluyoruz? Fakirlik açlık yokluk bunlar toplumsal sorunlar ve toplumla çözülür. Dinin özü bu değil. Ahlak bu değil ki. Bütün dinlerde var oruçla nefis terbiyesiyle ibadet biçimleri peki orucu açınca bayram eden yine sensen bunun senden başkasına ne hayrı var?



Yorumlar